σωματόκοιλο

το, Ν

βιολ. καθένας από τους δύο σάκους οι οποίοι εκβλαστάνουν από το πρωτογενές κοίλωμα κατά το εμβρυϊκό-προνυμφικό στάδιο τών εχινοδέρμων και που αργότερα σχηματίζουν το κυρίως κοίλωμα τού ατόμου.